‘In de Serious Game run je samen een afdeling en laat je zien dat je klaar bent voor je stages'
- Onderwijsproject
Aan het eind van het tweede jaar van de opleiding MBRT speel je samen met je medestudenten de Serious Game. Op basis van alle instructielessen/ vaardigheidslessen die je tot dan toe hebt gehad, run je samen met een groepje medestudenten een afdeling medische beeldvorming en/ of afdeling radiotherapie. Van Radiotherapie tot echografie en van nucleaire tot conventionele radiologie en CT. Met verschillende opdrachten waar je punten mee kunt verdienen laat je zien dat je klaar bent voor je stages en maak je met je groepje kans op een serieuze prijs.
Floris de Groot, hogeschooldocent Praktijkleren bij MBRT vertelt over dit mooie project: ‘Als groep ben je twee dagen lang verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op één afdeling. Daarna doe je dat ook nog een keer op een andere afdeling. Dat betekent dat je samen met je groepje de afdeling runt. Bovendien moet je daarbij zelfstandig taken uitvoeren én beslissingen nemen!’
Floris vertelt dat de Serious Game drie belangrijk pijlers kent. ‘De eerste is authenticiteit. Dat betekent dat er authentieke casuïstieken voorbijkomen in de game. Dus een gebroken elleboog of enkel. Of bij de MRI-scan een medische aanvraag voor een mogelijk gescheurde bruisband in de knie. En voor radiotherapie zou dit een bestralingsplan voor een doelgebied met een tumor kunnen zijn.’ De tweede pijler is interactiviteit, want samenwerken met je collega’s en communiceren met collega’s en patiënten zijn belangrijke competenties. ‘Stel je voor dat er een patiënt met een trauma binnenkomt op de spoed die door de CT-scanner moet. Dan moet je overleggen met artsen, met verpleegkundigen, met elkaar.’ De laatste pijler is autonomie: ‘In het begin van de opleiding is de docent nog beschikbaar om op te leunen. Tijdens de Serious Game moeten studenten zelf beslissingen nemen.’
Die autonomie is heel belangrijk voor de stages die je als student gaat lopen, want ook daar zul je zelfstandig keuzes moeten durven maken. ‘Het mooie van de Serious Game is dat je oefent in een veilige omgeving: fouten maken mag, en heeft hier nog geen grote gevolgen. Als je maar gemotiveerd beslissingen neemt.’
Een Serious Game betekent ook ‘serious winning’: ‘Hoe beter je als groepje een casus oplost, hoe meer punten je krijgt. Op een live scorebord kun je elk moment zien hoe je er zelf voorstaat, en waar de andere groepjes staan.’ Voor het winnende team is er een grote prijs beschikbaar. Dat zorgt er ook echt voor dat studenten ervoor gaan. De docenten zijn er niet bij, maar kijken mee via camera’s en kunnen horen wat er in de ruimte gezegd wordt tegen de patiënten. En daarmee komt de Serious Game heel dicht in de buurt van het echte werk als MBB-er. Maar dan in een veilige omgeving waar je nog fouten mag maken, waarin je mag leren om onder druk beslissingen te nemen. Er wordt daarbij voldoende ruimte gemaakt om feedback te geven.
De Serious Game gaat niet alleen over zelfstandig onderzoeken uitvoeren, maar ook over communiceren, samenwerken en organiseren. En dat kan soms lastiger zijn dan je denkt. Floris geeft twee voorbeelden. ‘Denk maar aan een arts die je opbelt om een patiënt te bespreken en je neemt op met alleen ‘hallo’. Hoe moet die arts dan weten wie of welke afdeling hij aan de lijn heeft? Of een iemand die belt om voor zijn vriendin te vragen of zij met spiraaltje wel in de MRI mag. En dat je dan zegt terug te bellen maar vergeet om een naam en telefoonnummer te vragen.’
Gelukkig is de Serious Game er juist om per ongeluk dat soort foutjes te maken. Want ook communiceren kun je leren.
Hoe tevreden ben jij met de informatie op deze pagina?