'Het resultaat was een interactief en innovatief spel’

Tobias Loogman zet een traditie voort. Als derde generatie in een familie van elektrotechnici - zijn vader en opa gingen hem voor - zit hij nu ook in het eerste jaar van de opleiding Elektrotechniek. Voor zijn eerste grote project ontwikkelde hij samen met medestudenten een innovatief spel: een elektronische versie van drie-op-een-rij. Het project combineerde zijn praktische mbo-achtergrond met nieuwe theoretische uitdagingen.

‘We kregen de opdracht een spel te ontwikkelen dat door minimaal twee personen gespeeld kan worden. We wilden iets fysieks maken, iets waarbij spelers echt in beweging moesten komen. We kwamen al snel op het idee voor een interactieve boter-kaas-en-eieren, waarbij je een speelveld met sensoren met een bal raakt. Voetbal was te ruw, dus het werd gooien. Het frame moest stevig zijn, daarom hebben we besloten om hout te gebruiken.

Het bouwen ervan was best een uitdaging. De sensoren moesten nauwkeurig werken en tegen een stootje kunnen. We probeerden van alles: schuimrubber of een spijker met een bolletje lijm, maar dat bleef niet goed zitten. Uiteindelijk hebben we het steviger vastgezet met bouten en moeren. We hadden ook per ongeluk te kleine sensoren besteld, waardoor het signaal minder goed werkte. Uiteindelijk bleek één sensor per vak genoeg, wat het bouwen een stuk makkelijker maakte en ervoor zorgde dat het spel nog steeds goed werkte.

Om het spel er leuk uit te laten zien voegden we ledverlichting toe. De leds moesten wisselen van kleur als de sensor geraakt werd. Het programmeren hiervan bleek een uitdaging. In eerste instantie plakten we de ledstrips verkeerd om, waardoor het signaal niet goed werd doorgegeven. We leerden al snel dat ledstrips een vaste richting hebben, een fout die je maar één keer maakt! Het spel kreeg uiteindelijk twee kleuren: rood en blauw, wat het eenvoudig en overzichtelijk hield.

De ledstrips spelen een belangrijke rol in het spel, omdat ze aangeven welke vakken een speler heeft geraakt. Elke speler heeft een eigen kleur: rood of blauw. Wanneer een speler een vak raakt met de bal, detecteert de sensor dit en verandert de ledverlichting van dat vak in de kleur van de actieve speler. Hierdoor is in één oogopslag te zien welke vakken een speler heeft veroverd en welke nog van de tegenstander zijn.

Het resultaat was een interactief en innovatief spel dat erg goed ontvangen werd. De docenten zeiden ook dat het een superleuk spel was. We hebben overal wel goed of uitstekend voor gekregen. Ook omdat onze begeleider zelf ook zag dat we er na school en op onze vrije dagen mee bezig waren.

Ik denk ook zeker dat dit spel iets nieuws is. Ik heb het nog nooit gezien en het is ook een hele leuke manier om boter-kaas-en-eieren te spelen. Je bent fysiek bezig, je zit niet op een stoel, je moet echt gooien met een bal, je moet mikken. En daarom hadden we ook gekozen voor de doelgroep basisschool. Het is gewoon leuk voor kinderen om fysiek bezig te zijn, een tactiek te bedenken en een beetje strategie mee te krijgen.

Ik heb veel geleerd van dit project, vooral op het gebied van samenwerken. Volgende keer ga ik duidelijkere afspraken maken binnen het team, zodat iedereen evenveel bijdraagt. Op technisch vlak heb ik mijn bouwvaardigheden verbeterd en geleerd hoe je componenten goed aansluit. Mijn leerdoel was ook om meer te leren programmeren, maar door tijdsdruk is dat minder gelukt dan ik had gewild.’