‘Door dit project heb ik veel praktische ervaring opgedaan’

Mohammad Najafi is eerstejaarsstudent Elektrotechniek aan de Hanze. Tijdens zijn studie werkte hij aan een uitdagend project waarbij hij samen met zijn projectgroep een interactief arcadespel ontwikkelde. Wat begon als een idee, groeide uit tot een complex systeem waarbij sensoren, motoren en een geprogrammeerde printplaat samenkwamen.

‘De opdracht was dat we een spel moesten maken. Er moest iets van elektronica in zitten, er moesten minimaal twee sensoren op zitten en het moest ergens een display hebben. Daarnaast moest je het met minimaal twee spelers kunnen spelen en je moest iets programmeren.

Een groepsgenoot kwam op het idee om een arcadespel te bouwen waarin een 'spaceship' bestuurd kon worden en een speler met een laser moest proberen het schip te raken. Het leek een uitdagend spel om te maken. Eerst hadden we een spel in gedachten waarbij je je hand ergens in moest steken en dan moest je bijvoorbeeld raden hoe ver een object van een ander object was. Wie dit het minst goed deed, kreeg een schok. Maar dat vonden we te makkelijk. Dus we zeiden: wat is het moeilijkste idee dat we kunnen bedenken? Toen zijn we hierop uitgekomen.

We begonnen met ideeën verzamelen. Het was ons eerste project, dus het was niet helemaal geordend zoals het in het bedrijfsleven gaat. Eén teamlid begon direct met programmeren, terwijl ik een lijst met benodigde onderdelen opstelde en een ander teamlid aan het ontwerp werkte. We gebruikten onder andere twee servo-motoren en een zelfgemaakte PCB (printplaat) om alles aan te sturen. Daarnaast haalden we een oude CNC-machine uit elkaar om onderdelen te hergebruiken. Dit bespaarde kosten, waardoor we binnen budget bleven.

Ik had verwacht dat de uiteindelijke versie er heel anders uit zou zien. Ik dacht dat het ruimteschip sneller zou bewegen en soepeler zou zijn. de gimbal was moeilijker om te besturen en het ruimteschip was langzamer en stijver dan we hadden verwacht. Maar dit maakte het spel al met al interessanter en leuker, hoewel het niet precies was zoals we gepland hadden.

Mijn PCB was anderhalve maand van tevoren al ontworpen, maar later bleek dat niet alle componenten op de goede plek zaten. Dit betekende dat we moesten werken met extra draden en aanpassingen, waardoor de PCB er iets minder mooi uitzag. Ook verbrandden we per ongeluk enkele componenten, zoals segmentdisplays en motor drivers, wat betekende dat we op het laatste moment nieuwe moesten halen.

Het groepswerk had zo zijn uitdagingen. Communicatie was soms lastig, het lukte niet altijd om bij elkaar te komen en een keer had iemand per ongeluk essentiële onderdelen meegenomen. Gelukkig hadden we een groepsgenoot met veel praktijkervaring, wat ons enorm geholpen heeft. Hij nam de leiding als iemand achterliep en hielp ons over dode punten heen. Uiteindelijk was onze samenwerking goed genoeg om op tijd klaar te zijn, ondanks de obstakels.

Een belangrijke les die ik heb geleerd, is het belang van communicatie en planning. Daarnaast heb ik veel geleerd over praktische elektrotechniek, zoals solderen en PCB-design. Voorheen had ik weinig ervaring met fysiek bouwen, maar nu heb ik echt geleerd hoe ik onderdelen moet samenstellen en hoe je werkt met verschillende elementen. Door dit project heb ik veel praktische ervaring opgedaan en het heeft me laten zien hoe belangrijk teamwork is.

Ons eindproduct was een arcadespel waarbij spelers om de beurt het spaceship of de laser bestuurden. Het doel was om zoveel mogelijk punten te scoren door het spaceship met de laser te raken of extra punten te verdienen via sensoren. De presentatie ging goed en we kregen een 8,9 als eindcijfer, waarbij ons product zelfs een 9,6 kreeg. De enige kritiek ging over de promotie, maar verder waren de docenten erg tevreden.’