‘Ik gebruikte draagbare apparatuur om de uitstoot van broeikasgassen te meten’

Om de uitstoot van broeikasgassen tegen te gaan, moet je wel eerst weten waar de uitstoot precies vandaan komt. Bij het Waterschap Noorderzijlvest wilden ze hun uitstoot graag in kaart brengen, maar met alle activiteiten in de buitenlucht is dat best lastig. Sam Borst, derdejaars student Chemische Technologie, keek of het mogelijk was om dit toch te meten met behulp van draagbare analyseapparatuur.

Het Waterschap Noorderzijlvest zorgt voor het onderhoud van alles wat met water te maken heeft van Assen tot Noord-Groningen. Maar bij veel van deze processen, zoals het onderhouden van dijken, het baggeren van sloten en het zuiveren van afvalwater komen soms ook broeikasgassen vrij. 'Dat wil je het liefst ter plekke meten, maar je kunt de grote analyseapparaten natuurlijk niet naast een sloot neerzetten', zegt Sam. 'Daarom wilden ze graag draagbare analyseapparaten testen.'

Fietsen door de onlanden

Sam wilde hier graag aan meewerken omdat hij duurzaamheid belangrijk vindt. 'Het is een belangrijk onderwerp, ook voor mijn eigen omgeving. Ik fiets regelmatig door de Onlanden, en ik vind het wel belangrijk dat de natuur daar schoon is.'

Voor het onderzoek keek Sam naar twee verschillende apparaten. 'Het waren twee vergelijkbare apparaten. Ze zuigen allebei het lucht door het apparaat heen en kijken dan met infrarood welke moleculen er aanwezig zijn.' De eerste stap was het testen van de apparaten op het lab. 'We hebben ze getest met lachgas, methaan en CO2, de stoffen die we in het veld ook willen meten. Zo konden we kijken of ze goed werken en of er afwijkingen waren.'

Daarna was het tijd om op pad te gaan. ‘We zijn eerst naar een veld gegaan, en later hebben we bij een meertje gemeten’, vertelt Sam. 'De laatste meting was bij een waterzuiveringsinstallatie.' Met alle verzamelde gegevens kon Sam de conclusie trekken dat de apparaten niet helemaal werkten zoals ze hadden verwacht. 'De achterliggende software was niet goed genoeg voor de metingen die wij wilden doen.'

Niet zo’n succes

Hoewel de apparaten dus niet zo’n succes waren, werd Sams onderzoek wel goed ontvangen door het waterschap: 'De apparaten kosten al snel 70.000 euro per stuk, dus ze waren blij dat ze die dingen nog niet hadden gekocht.' Een volgende stagiair gaat nu waarschijnlijk verder kijken naar een andere oplossing. 'Misschien kunnen ze met het bedrijf achter het apparaat in gesprek, of kunnen ze nog een ander model andere testen.'

Sam is ondertussen wel overtuigd dat hij na zijn afstuderen iets met duurzaamheid wil doen. 'Ik zou graag ergens werken waar ik me bezig kan houden met manieren om klimaatverandering tegen te gaan, of meer te leren over processen zodat je er iets aan kunt doen.'