'Ik dacht in eerste instantie: o nee, dat kan ik niet'

Hoe bouw je een nieuw leven op in een land waarvan je de taal, de cultuur en de mensen niet kent? Dania Abdulrazak kwam in 2015 met haar moeder, haar broer en twee zussen uit Syrië naar Nederland. Met enkel haar middelbare schooldiploma op zak, begon Dania aan een vliegende start, en belandde ze op de opleiding Medische Diagnostiek.

‘We woonden in Aleppo, waar mijn vader een apotheek had. We hebben alles moeten achterlaten, ons huis, familie, vrienden, alles. Ook mijn oudste zus, zij woont nog in Aleppo. Mijn vader was al in Nederland. Wij zijn als gezin herenigd. Na een maand in het AZC in Drachten kregen we een klein huis in Groningen. In Syrië was ik heel enthousiast om naar de universiteit te gaan, maar het werd een internationale schakelklas in Groningen.'

Dania haalde zulke mooie cijfers in de schakelklas van het Alfa-college dat ze als uitzondering naar het Voorbereidend Jaar voor het hoger onderwijs mocht. Een jaar dat eigenlijk is bedoeld voor studenten die al hoger onderwijs hebben gevolgd. Ze haalde haar staatsexamen Nederlands én alle vakken van het Voorbereidend Jaar. ‘Ik ben altijd goed geweest in natuurkunde, scheikunde, biologie en wiskunde, maar ik had nooit verwacht dat ik alles in één keer zou halen. Ik zit nu in jaar twee van de opleiding Medische Diagnostiek. Toen ik op het Alfa-college een filmpje op de website van de Hanzehogeschool zag over de opleiding, dacht ik in eerste instantie: o, nee, dat kan ik niet. De lessen en tentamens zijn in het Nederlands en de boeken zijn Engels. Ik ben continu aan het schakelen tussen drie talen, want Arabisch is natuurlijk mijn moedertaal. Het was een verrassing dat ik mijn propedeuse, zonder enkele herkansing, in één jaar haalde.’

Het studeren gaat Dania goed af, maar met presentaties en verslagen heeft ze nog moeite. ‘Ik ben niet de enige’, lacht ze. ‘Van de 355 deelnemers aan een taaltoets Nederlands waren er 197 voldoendes. Ik was daar één van.’

Over de toekomst denk Dania niet te veel na. Ze zou wel stage willen lopen in Engeland en meer van Europa willen ontdekken. ‘Mijn toekomst ligt hier. Later wil ik mijn kinderen veilig zien opgroeien en dat zie ik in Syrië niet gebeuren. Ik geniet van de kansen en mogelijkheden in Nederland en ik ben blij met Groningen, de plek waar ik kan studeren én bij mijn familie kan zijn. Wij zijn als gezin heel hecht. Ik vind het wel jammer dat ik nog geen Nederlandse vriendinnen hebt, maar dat is ook een beetje mijn eigen schuld. Er zitten vijf Arabisch sprekende studenten op de opleiding en dan trek je toch naar elkaar toe.’