Transit Skills

Een stijgende zeespiegel; plotseling optredende perioden van extreme droogte of juist van zware regenval; de voortschrijdende vermindering van de biodiversiteit: het is duidelijk dat door klimaatsverandering en andere ecologische crises de wereld in snel tempo verandert. Studenten worden op dit moment echter nog maar weinig transitievaardig opgeleid.

Leerprocessen vinden overwegend op de campus plaats en over de buitenwereld leren ze vooral op een theoretische manier. Tegelijkertijd zijn studenten zich bewust van de veranderingen die zich aandienen en ons voor enorme problemen plaatsen. Ze voelen zich betrokken en zijn bereid in actie te komen. 

Eenmaal aan de slag met zulke ingewikkelde vraagstukken vinden studenten onvermijdelijk grote uitdagingen op hun weg. Maar wat daar nog bij komt is dat het omgaan met dit soort problematiek gemakkelijk gevoelens van onbehagen, kwetsbaarheid en onmacht kan oproepen. Wanneer studenten willen bijdragen aan de overgang naar een duurzamer samenleving is het belangrijk dat ze deze gevoelens ook onderkennen. Dat ze weten om te gaan met dit mentale ongemak terwijl ze zich richten op concrete ontwerpen en interventies in de samenleving. Júist in die gevallen dat er niet een-twee-drie duidelijke oplossingen voorhanden zijn.  

In het project Transit Skills staat deze vraag centraal: hoe kunnen we studenten meer transitievaardig en toekomstbestendig opleiden? Daarbij besteden we aandacht aan de wisselwerking tussen twee ogenschijnlijk verschillende perspectieven. Aan de ene kant is er het praktische element: hoe leren ze om samen met maatschappelijke partners die nieuwverworven skills concreet in te zetten, dat wil zeggen, hoe handelen en interveniëren ze vanuit duurzaamheidsdenken praktisch in de buitenwereld?

Tegelijkertijd is er de meer innerlijke dimensie: hoe leren studenten daarbij ook te waken over hun eigen mentale weerstand en welzijn? Hierbij kunnen vragen aan de orde kunnen komen als: gaat het allemaal wel in het goede tempo? Blijft iedereen binnenboord? Is er ook ruimte voor twijfel, aarzeling, gevoelens van onrust (denk bijvoorbeeld aan klimaatangst)?