Hoe Wouter Rutjes de balans vindt tussen squash en carrière

Van studeren en sporten naar werken en sporten. Tijdens zijn studie Sportkunde aan de Hanze combineerde Wouter Rutjes het studeren met squash in de Nederlandse eredivisie. Dat ging hem goed af. Nu hij de studie heeft afgerond moet hij een modus zien te vinden tussen werken en sporten.

Tekst: Emiel Venema

Wouter ontving in januari het felbegeerde papiertje. “Ik ben zelf heel fanatiek met sport”, vertelt Wouter. “Maar het mooiste wat ik heb geleerd, en dat voerde ik ook aan ter verdediging tijdens mijn afstudeergesprek, is dat sport niet alleen maar draait om het honderd procent geven, alleen maar om hard werken. Het belangrijkste is dat je gezond blijft en gezond ouder kunt worden met sporten. En dat hoeft niet op hoge intensiteit.”

‘Sportkunde is natuurlijk sport georiënteerd’

De studie Sportkunde in combinatie met squash ging Wouter goed af. “Squash is een vrij individuele sport, dus ik kon het redelijk om alles heen plannen. Daarnaast is Sportkunde natuurlijk sport georiënteerd, dus dan wordt er wat soepeler gekeken naar bijvoorbeeld het missen van lessen.”

Maar Wouter kon het dankzij goed plannen grotendeels zelf af. “Ik ben daar vrij strak in geweest. Dat was eigenlijk altijd de basis bij mij. Ik vergelijk het met de horeca waarin ik heb verwerkt. Dat is misschien een hele gekke redenatie, maar wanneer de keuken schoon is, is mijn hoofd ook schoon. En wat ik al zei: het scheelde dat ik een individuele sport beoefen. Ik kon 's ochtends bij de ACLO een balletje slaan en dan had ik 's middags mijn eigen training in Drachten.”

Trainen in het ACLO Sportcentrum

Wouter trainde dus ook in het ACLO Sportcentrum. “Ja, soms twee keer per dag. Ik nam altijd mijn sporttas mee naar Zernike. Ik kende degene, die achter de servicebalie van de ACLO zat, van de Hanze en dan dropte ik mijn sporttas daar. Daarna ging ik de les volgen. En dan ging ik tussendoor, als ik geen les had, even een balletje slaan. Het was wel een beetje onhandig, in de bus met zoveel tassen, maar dat moest ik ervoor over hebben.”

Naast de squashbanen in het ACLO Sportcentrum, maakte Wouter ook gebruik van de faciliteiten in het Willem-Alexander Sportcentrum (WAS). “Dat is wel uniek. Met het zwembad, waar ik veel gebruik van heb gemaakt als cooling-down. En natuurlijk heb je daar ook de fitnessruimte, waar ik mijn core stability goed bij kon houden. Dat maakte het ideaal.”

Fanatiek

Wouter was achttien toen hij fanatiek begon met squash. “Ik ben altijd fanatiek geweest met sport,” aldus Wouter. “Ik heb echt alles gedaan. Van zeilen tot zelfs voetbal.” Maar op een bepaald moment was dat klaar. “Mijn vader squashte altijd. Op een gegeven moment ben ik daarmee begonnen.”

Wat Wouter al aangaf; hij is fanatiek. “Ik ben niet iemand die dingen half doet. The sky is the limit. Ik ben iemand die altijd hard wil werken, ook met conditietraining en dergelijke. Ik ben niet bang om helemaal aan gort te gaan.” Wat voor zijn sport geldt, gold ook voor zijn studie. “Ik probeerde altijd hetgeen wat ik op de squashbaan wil laten zien, op school te laten zien. De professionaliteit. Ik ben niet iemand die de handdoek in de ring gooit. Ik vind dat als je met sport moet presteren, je ook op school moet laten zien dat je dat doet.”

Leerproces

Hij beschikte al over het nodige balgevoel, wat aan het begin van zijn squashcarrière zeker in zijn voordeel werkte. Wouter: “Ik begon op het laagste niveau. En zo bouwde ik dat op. Op een gegeven moment speelde ik in de eredivisie. Tegen jongens die in de wereldtop spelen. Wel echt superleuke gasten. Ik ben er in de eerste wedstrijden finaal afgegaan. Maar dat was ook het leerproces dat ik doormaakte.”

Zijn debuut in de eredivisie noemt Wouter als hoogtepunt van de afgelopen tien jaar dat hij als squashspeler actief is op het hoogste niveau. “De hele ervaring eromheen, om echt in die topsportscene te zitten. Met al die gasten uit het buitenland, die bijvoorbeeld vanuit Engeland komen aansluiten.”

Van studeren naar werken

Nu Wouter zijn studie heeft afgerond, is studeren overgegaan in werken. “De verhoudingen worden wel heel anders met sport. Ik ben nu met iemand een bedrijf aan het oprichten. Waar ik voorheen squash combineerde met af en toe een bijbaan en natuurlijk school, zit ik nu gewoon aan een werkweek vast.”

Dat heeft mogelijk wel gevolgen voor zijn sport. “Op vrijdagavond naar Rotterdam, dan zaterdag weer een toernooi en daarna weer Eredivisie. Dan denk ik wel: ‘moet dat allemaal nog zo?’ Ik ga het daarin wel wat rustiger aan doen. Al is rustig aan doen een relatief begrip. Ik sport dan nog steeds vijf tot zes keer in de week.”